Konwencja dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę
Art. 38. Przystąpienie do konwencji

Każde inne państwo będzie mogło przystąpić do konwencji.



Dokument przystąpienia będzie złożony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Królestwa Holandii.



Dla każdego przystępującego państwa konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca kalendarzowego po złożeniu jego dokumentu przystąpienia.



Przystąpienie będzie skuteczne tylko w stosunkach między państwem przystępującym a tymi Umawiającymi się Państwami, które złożą oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie. Takie oświadczenie będzie musiało być również złożone przez każde państwo członkowskie, które ratyfikuje, przyjmie lub zatwierdzi konwencję w terminie późniejszym do przystąpienia. Takie oświadczenie będzie złożone w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Królestwa Holandii; to ostatnie przekaże jego poświadczone odpisy w drodze dyplomatycznej każdemu z Umawiających się Państw.



Konwencja wejdzie w życie pomiędzy państwem przystępującym a państwem, które złoży oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie, pierwszego dnia trzeciego miesiąca kalendarzowego po złożeniu oświadczenia o wyrażeniu zgody.

Struktura Konwencja dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę

Rozdział I zakres stosowania konwencji

Art. 1. Przedmiot konwencji

Art. 2. Realizacja celów konwencji

Art. 3. Bezprawne uprowadzenie lub zatrzymanie dziecka

Art. 4. Zakres obowiązywania konwencji

Art. 5. Definicje

Rozdział II organy centralne

Art. 6. Organy centralne

Art. 7. Zadania organów centralnych

Rozdział III powrót dziecka

Art. 8. Wniosek o pomoc w zapewnieniu powrotu dziecka

Art. 9. Przekazanie wniosku do organu centralnego innego państwa

Art. 10. Zapewnienie dobrowolnego wydania dziecka

Art. 11. Obowiązki władz sądowych lub administracyjnych

Art. 12. Zarządzenie wydania dziecka

Art. 13. Wyłączenie obowiązku zarządzenia wydania dziecka

Art. 14. Stwierdzenie bezprawnego uprowadzenia lub zatrzymania dziecka

Art. 15. Orzeczenie lub oświadczenie o bezprawnym uprowadzeniu lub zatrzymaniu dziecka

Art. 16. Decyzja merytoryczna o prawie do opieki

Art. 17. Odmowa zwrotu dziecka

Art. 18. Zarządzenie zwrotu dziecka w każdym czasie

Art. 19. Orzeczenie o zwrocie dziecka a istota prawa do opieki

Art. 20. Dopuszczalność odmowy zwrotu dziecka

Rozdział IV prawo do odwiedzin

Art. 21. Prawo do odwiedzin

Rozdział V postanowienia ogólne

Art. 22. Zabezpieczenie kosztów I opłat w postępowaniu

Art. 23. Legalizacja I podobne formalnośCI

Art. 24. Język dokumentów

Art. 25. Prawo do pomocy sądowej I prawnej

Art. 26. Koszty I opłaty

Art. 27. Nieprzyjęcie wniosku

Art. 28. Upoważnienie do działania w imieniu wnioskodawcy

Art. 29. Naruszenie prawa do opieki lub odwiedzin

Art. 30. Przyjmowanie wniosków I dokumentów

Art. 31. Państwa z dwoma lub więcej systemami prawnymi na terytorium

Art. 32. Państwa z dwoma lub więcej systemami prawnymi wobec różnych kategorii osób

Art. 33. Państwa z terytoriami o różnych uregulowaniach prawnych

Art. 34. Pierwszeństwo przed konwencją z 5 października 1961 r. O właściwośCI organów I prawie właściwym w zakresie ochrony małoletnich

Art. 35. Czasowy I terytorialny zakres stosowania konwencji

Art. 36. Ograniczenie restrykcji

Rozdział VI postanowienia końcowe

Art. 37. Ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie konwencji

Art. 38. Przystąpienie do konwencji

Art. 39. Oświadczenie o rozciągnięciu konwencji

Art. 40. Oświadczenie o stosowaniu konwencji do całośCI lub częśCI terytorium

Art. 41. Skutek przystąpienia do konwencji państwa, w którym władza wykonawcza, sądownicza I ustawodawcza są podzielone MIędzy organy centralne I inne organy tego państwa

Art. 42. Zastrzeżenia do konwencji

Art. 43. Data wejścia w życie konwencji

Art. 44. Okres obowiązywania konwencji

Art. 45. Zawiadomienia o zmianach dotyczących konwencji