Ustawa o żegludze śróDLądowej
Art. 36b. świadectwo zdrowia członka załogi statku

1. Członek załogi statku ma wykazywać się stanem zdrowia odpowiednim do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej, potwierdzonym świadectwem zdrowia.



2. Świadectwo zdrowia uznające badaną osobę za zdolną albo niezdolną do pracy na statkach żeglugi śródlądowej wydaje, w postaci papierowej, lekarz posiadający prawo wykonywania zawodu oraz uprawnienia do przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, o których mowa w art. 229 wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465), zwanej dalej Kodeksem pracy po dokonaniu oceny stanu zdrowia na podstawie skierowania wydanego przez armatora statku albo na wniosek osoby ubiegającej się o świadectwo zdrowia. Świadectwo zdrowia zawiera informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 1–3, oraz stwierdzenie o zdolności albo niezdolności badanej osoby do pracy na statkach żeglugi śródlądowej.



3. Skierowanie i wniosek, o których mowa w ust. 2, zawierają:1) imię i nazwisko osoby kierowanej na badania;



2) datę i miejsce urodzenia osoby kierowanej na badania;



3) numer PESEL osoby kierowanej na badania, a w przypadku osoby, której nie nadano numeru PESEL – serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość;



4) oznaczenie armatora – w przypadku skierowania wydawanego przez armatora;



5) określenie stanowisk na statkach, które ma zajmować osoba kierowana na badania wraz ze wskazaniem, że dane stanowiska należą do grupy stanowisk w służbie pokładowej lub mechanicznej oraz informacją, czy dane stanowiska uprawniają do kierowania statkiem.4. Stan zdrowia odpowiedni do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej, obejmujący sprawność fizyczną i psychiczną, oznacza niewystępowanie jakiejkolwiek choroby lub niepełnosprawności, która powodowałaby, że osoba pełniąca służbę na statku żeglugi jest niezdolna do:1) wykonywania czynności niezbędnych do eksploatacji statku,



2) pełnienia powierzonych obowiązków lub



3) właściwego postrzegania otoczenia.5. Do dokonania oceny stanu zdrowia oraz uznania osoby za zdolną do pracy na statkach żeglugi śródlądowej stosuje się standardy dotyczące stanu zdrowia określone w załączniku IV do przepisów wydanych na podstawie art. 23 opłaty za pis do rejestru statków ust. 6 dyrektywy 2017/2397.



6. Lekarz dokonuje oceny stanu zdrowia po sprawdzeniu dokumentu tożsamości osoby badanej.



7. W przypadku gdy członek załogi statku nie spełnia standardów dotyczących stanu zdrowia odpowiedniego do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej lekarz może wprowadzić środki łagodzące lub nałożyć ograniczenia, które zapewnią równoważny poziom bezpieczeństwa żeglugi, określone w załączniku IV do przepisów wydanych na podstawie art. 23 opłaty za pis do rejestru statków ust. 6 dyrektywy 2017/2397. Informację o wprowadzonych środkach łagodzących lub nałożonych ograniczeniach umieszcza się w świadectwie zdrowia i dokumencie kwalifikacyjnym.



8. Świadectwo zdrowia niezbędne do wydania pierwszego unijnego świadectwa kwalifikacji oraz wydania lub przedłużenia ważności unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej wydaje się nie wcześniej niż na 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku o wydanie lub przedłużenie ważności dokumentu kwalifikacyjnego.



9. Świadectwo zdrowia w przypadku osób, które ukończyły: 1) 60. rok życia – wydaje się na okres nie dłuższy niż 5 lat;



2) 70. rok życia – wydaje się na okres nie dłuższy niż 2 lata.10. Jeżeli na skutek wystąpienia okoliczności, w wyniku których zachodzi podejrzenie, że członek załogi statku nie spełnia wymagań dotyczących stanu zdrowia odpowiedniego do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej:1) armator lub kierownik statku, na którym członek załogi statku jest zatrudniony, lub



2) dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, w drodze decyzji,



– kieruje członka załogi na badania doraźne.11. Za okoliczności, o których mowa w ust. 10, uznaje się w szczególności spowodowanie wypadku żeglugowego, udział w wypadku żeglugowym, w którym doszło do narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania uszczerbku na zdrowiu, a także stwierdzenie, że członek załogi statku wykonywał swoje obowiązki w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.



12. Badania doraźne przeprowadza się w celu określenia zdolności albo niezdolności do pracy na statkach żeglugi śródlądowej w związku z podejrzeniem wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 10.



13. Po przeprowadzeniu badań doraźnych lekarz wydaje świadectwo zdrowia potwierdzające zdolność albo niezdolność do pracy na statkach żeglugi śródlądowej.



14. Osoba badana lub armator, którzy nie godzą się z treścią wydanego świadectwa zdrowia, mogą wystąpić w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, za pośrednictwem lekarza, który wydał to świadectwo, z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy.



15. Lekarz, który przeprowadzał badanie, przesyła wniosek o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego, wraz z dokumentacją lekarską, do właściwego wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego wniosku.



16. Ponowne badanie lekarskie przeprowadza się w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego przez właściwy wojewódzki ośrodek medycyny pracy.



17. Ocena stanu zdrowia oraz badanie doraźne, o których mowa w ust. 2 i 10, są przeprowadzane na koszt armatora, z tym że w przypadku badań przeprowadzanych na wniosek osoby ubiegającej się o świadectwo zdrowia, przeprowadza się je na koszt wnioskodawcy.



18. Ocena stanu zdrowia oraz badanie doraźne, o których mowa odpowiednio w ust. 2 i 10, nie stanowią badań lekarskich w rozumieniu art. 229 wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie Kodeksu pracy.



19. Osoba, której wydano świadectwo zdrowia, jest obowiązana do: 1) niezwłocznego przedstawienia świadectwa zdrowia armatorowi;



2) przechowywania i przedkładania świadectwa zdrowia do wglądu organom właściwym do sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przepisów dotyczących warunków zdrowotnych wymaganych od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej.20. Uznaje się świadectwa zdrowia wydane zgodnie z dyrektywą 2017/2397 w innych państwach członkowskich.



21. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej może określić, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa zdrowia, kierując się potrzebą zapewnienia ujednolicenia wzoru tych świadectw z wzorami stosowanymi w pozostałych państwach członkowskich.

Struktura Ustawa o żegludze śróDLądowej