1. Dyrektor urzędu morskiego przeprowadza inspekcje w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym.
2. Inspekcja w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym jest przeprowadzana zgodnie z art. 3 wyłączenie stosowania przepisów ustawy–6 decyzji 2015/253 i obejmuje:1) sprawdzanie każdorazowo dokumentów dostawy paliwa zawierających informacje dostawcy paliwa o zawartości siarki w paliwie żeglugowym, w tym sprawdzanie, czy towarzyszą tym dokumentom zaplombowane próbki paliwa żeglugowego podpisane przez przedstawiciela statku przyjmującego paliwo, oraz sprawdzanie dziennika maszynowego i książki zapisów olejowych w zakresie wpisów dokumentujących operacje zmiany paliwa;
2) w odniesieniu do co najmniej 40% inspekcjonowanych statków pobieranie próbek paliwa żeglugowego:
a) z systemu obiegu paliwa na statku,
b) ze zbiornika paliwowego statku, jeżeli jest to technicznie możliwe,
c) wykorzystując zaplombowane próbki paliwa żeglugowego towarzyszące dokumentom dostawy paliwa, przekazane na statek przez dostawcę paliwa zgodnie z prawidłem 18 załącznika VI do Konwencji MARPOL lub
d) w trakcie jego dostawy na statek
– i badanie w nim zawartości siarki.3. W przypadku pobrania próbek paliwa żeglugowego na statku zgodnie z przepisami decyzji 2015/253, przedstawiciel statku przechowuje jedną próbkę przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy, licząc od daty jej pobrania.
4. W przypadku ustalenia w wyniku inspekcji, że na danym statku nie przestrzega się wymagań dotyczących zawartości siarki w paliwie żeglugowym, dyrektor urzędu morskiego żąda od kapitana tego statku:1) o ile jest to możliwe, podjęcia działań mających na celu dostosowanie paliwa żeglugowego do przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 13f obowiązki dostawcy oraz kapitana statku w zakresie dostaw paliwa na statek ust. 3;
2) przedstawienia:
a) wykazu działań podjętych w celu osiągnięcia zgodności z wymaganiami dotyczącymi zawartości siarki w paliwie żeglugowym na danym obszarze morskim,
b) dowodu, że podjęto próbę nabycia paliwa żeglugowego o zawartości siarki dopuszczalnej na danym obszarze morskim zgodnie z planem podróży oraz, jeżeli paliwo to nie było dostępne w miejscu, w którym zaplanowano jego nabycie, że podjęto próbę zlokalizowania alternatywnych źródeł takiego paliwa, a także że pomimo podjęcia tych prób nabycie takiego paliwa nie było możliwe.5. Za dowód podjęcia próby nabycia paliwa żeglugowego o zawartości siarki dopuszczalnej na danym obszarze morskim uznaje się pisemne oświadczenie dostawcy paliwa o braku dostępności takiego paliwa w danym porcie.
6. Przy żądaniu podjęcia działań, o których mowa w ust. 4, dyrektor urzędu morskiego uwzględnia ustalony plan podróży danego statku, w tym planowany termin opuszczenia portu.
6a. W przypadku uzasadnionego podejrzenia użycia przez statek paliwa żeglugowego o zawartości siarki większej niż dopuszczalna na danym obszarze morskim lub spowodowania zanieczyszczenia dyrektor urzędu morskiego właściwy dla obszaru położenia portu wydaje kapitanowi statku, w drodze decyzji, zakaz wyjścia statku z portu oraz określa wysokość kaucji lub innego odpowiedniego zabezpieczenia finansowego na poczet ewentualnej kary. Decyzja zawiera pouczenie o treści ust. 6b.
6b. Statkowi, w stosunku do którego wydano zakaz, o którym mowa w ust. 6a, dyrektor urzędu morskiego właściwy dla obszaru położenia portu może udzielić, w drodze decyzji, zgody na opuszczenie portu, w przypadku gdy nie są jeszcze znane wyniki badań pobranej ze statku próbki paliwa lub próbki substancji ropopochodnych pobranych z powierzchni wody wokół statku lub ze statku, pod warunkiem wpłacenia kaucji lub złożenia innego odpowiedniego zabezpieczenia finansowego na poczet ewentualnej kary dyrektorowi urzędu morskiego właściwemu dla obszaru położenia portu.
6c. Decyzja, o której mowa w ust. 6a, traci moc w zakresie zakazu wyjścia statku z portu z chwilą wydania decyzji, o której mowa w ust. 6b.
6d. W przypadku uzyskania wyników badań próbek niepotwierdzających podejrzenia użycia przez statek paliwa żeglugowego o zawartości siarki większej niż dopuszczalna na danym obszarze morskim lub spowodowania zanieczyszczenia, o których mowa w ust. 6b, dyrektor urzędu morskiego właściwy dla obszaru położenia portu, w drodze decyzji, cofa zakaz wyjścia statku z portu oraz niezwłocznie zwraca kaucję lub inne zabezpieczenie finansowe armatorowi statku, o którym mowa w ust. 6a.
6e. Kaucja lub inne odpowiednie zabezpieczenie finansowe, o których mowa w ust. 6b, są zwracane nie później niż w terminie 10 dni od końca miesiąca, w którym uzyskano wyniki badań próbek, o których mowa w ust. 6d. Zwrot kaucji następuje na rachunek podmiotu, o którym mowa w ust. 6d.
7. Informacje o wynikach przeprowadzonej inspekcji statku w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym obejmują:1) datę przeprowadzonej inspekcji;
2) dane identyfikacyjne statku: numer identyfikacyjny nadany przez Międzynarodową Organizację Morską, nazwę, przynależność, sygnał rozpoznawczy, pojemność brutto (GT), rodzaj napędu, metody redukcji emisji, jeżeli są inne niż polegające na stosowaniu paliw niskosiarkowych;
3) nazwy posiadanych przez statek zbiorników paliwowych i określenie ich pojemności;
4) podanie typu urządzenia spalinowego oraz jego mocy określonej w kW;
5) dane dotyczące paliwa żeglugowego dostarczonego na statek uzyskane z dokumentów dostawy paliwa lub na podstawie zapisów w dzienniku maszynowym: datę dostarczenia paliwa, typ paliwa, ilość w midx3, zawartość siarki w %, nazwę dostawcy paliwa i nazwę portu dostawy paliwa;
6) dane z Międzynarodowego certyfikatu o zapobieganiu zanieczyszczeniu powietrza przez statki: nazwę organu, który wydał certyfikat, datę wydania, datę ważności, nazwę organu, który przeprowadził inspekcję okresową potwierdzającą ważność certyfikatu, oraz datę i miejsce przeprowadzenia ostatniej inspekcji okresowej;
7) dane dotyczące pobranej próbki paliwa żeglugowego: typ paliwa, ilość w ml, zawartość siarki w %, źródło poboru próbki, metodę poboru próbki, numer identyfikacyjny próbki, nazwę portu, w którym pobrano próbkę, oraz datę wykonania analizy próbki i nazwę laboratorium przeprowadzającego analizę próbki;
8) stwierdzone niezgodności z wymaganiami w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym, w tym rodzaj uchybienia, oraz działania podjęte w celu osiągnięcia zgodności;
9) inne dane uzyskane w ramach inspekcji.8. Z przeprowadzonych inspekcji w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym dyrektor urzędu morskiego sporządza corocznie sprawozdanie, które przekazuje do dnia 30 kwietnia następnego roku Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
9. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 8, zawiera w szczególności informacje o:1) całkowitej liczbie przebadanych próbek paliwa żeglugowego z podziałem na rodzaje paliwa żeglugowego;
2) każdorazowo użytej do badania ilości paliwa żeglugowego i wyliczonej średniej zawartości siarki;
3) liczbie inspekcji przeprowadzonych na statkach;
4) średniej zawartości siarki w paliwach żeglugowych stosowanych na obszarze właściwości dyrektora urzędu morskiego, obliczonej na podstawie przeprowadzonych badań oraz przekazanych przez dostawców paliwa informacji.10. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej zapewnia przekazanie Komisji Europejskiej informacji, o których mowa w art. 7 przeglądy i inspekcje statku decyzji 2015/253, do dnia 30 czerwca każdego roku.
Struktura Ustawa o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki
Art. 1. Prawne regulacje zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki
Art. 2. Stosowanie przepisów ustawy
Art. 3. Wyłączenie stosowania przepisów ustawy
Art. 4. Katalog pojęć ustawowych
Rozdział 2. Zanieczyszczenia ze statków oraz inspekcja statku
Art. 5. Konwencje w sprawach zapobiegania zanieczyszczaniu morza
Art. 6. Wymogi wobec statku w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza
Art. 7. Przeglądy I inspekcje statku
Art. 8. MIędzynarodowe świadectwa spełniania wymogów przez statek
Art. 8a. Krajowy administrator thetis-eu
Art. 8b. Zamieszczanie w thetis-eu informacji o wynikach inspekcji
Art. 9. Obowiązki kapitana statku
Art. 9a. Zakaz spalania odpadów
Art. 10. Informowanie o zamiarze zdania odpadów ze statku I ich zdawanie
Art. 10a. Obowiązek informowania o przewożonych ładunkach niebezpiecznych lub zanieczyszczających
Art. 10b. Deklaracja załadowcy o towarach niebezpiecznych
Art. 11. Obowiązek informowania o zanieczyszczeniu lub zagrożeniu zanieczyszczeniem
Art. 12. Obowiązek podjęcia działań dla zapobieżenia, ograniczenia I usunięcia zanieczyszczenia
Art. 13. Obowiązek powiadomienia o wypadku lub uszkodzeniach statku
Art. 13a. Wymóg posiadania odpowiednich kwalifikacji
Art. 13b. Raport w sprawie oceny przestrzegania przepisów
Art. 13c. Zakaz używania paliwa niespełniającego wymagań
Art. 13da. Warunki przeprowadzenia testów metod redukcji emisji
Art. 13db. Pozwolenie na przeprowadzenie testów metod redukcji emisji
Art. 13dc. Odmowa wydania pozwolenia na przeprowadzenie testów metod redukcji emisji
Art. 13dd. Cofnięcie pozwolenia na przeprowadzenie testów metod redukcji emisji
Art. 13de. Stosowanie podczas testów paliwa żeglugowego niespełniającego wymagań
Art. 13df. Udostępnianie wyników testów metod redukcji emisji
Art. 13dg. Zatwierdzenie metod redukcji emisji
Art. 13e. Ewidencja dostawców paliwa dla statków
Art. 13f. Obowiązki dostawcy oraz kapitana statku w zakresie dostaw paliwa na statek
Art. 13g. Inspekcje w zakresie zawartośCI siarki w paliwie żeglugowym
Art. 13h. Używanie węglowodorów wydobywanych przez platformę lub urządzenie wiertnicze jako paliwa
Art. 13i. Obowiązki podmiotu nakładającego lub usuwającego szkodliwe pokrycia przeciwporostowe
Art. 13j. Informacje w zakresie gospodarki morskiej przekazywane innym organom
Art. 13k. Zapewnienie zgodnośCI statków z wymogami dotyczącymi monitorowania I raportowania
Art. 13l. Przedkładanie raportu emisji dyrektorowi urzędu morskiego
Art. 13m. Zadania dyrektora urzędu morskiego
Rozdział 3. Zatapianie ze statków odpadów I innych substancji
Art. 15. Zatapianie odpadów I innych substancji ze statków
Art. 16. Zakaz zatapiania odpadów na określonych obszarach morskich
Art. 17. Zatapianie lub ładowanie na statki na terytorium rp odpadów lub substancji do zatopienia
Art. 18. Zezwolenie na zatapianie lub ładowanie odpadów lub substancji do zatopienia
Art. 19. Zgłoszenie dokonania zatopienia
Art. 20. Informowanie organizacji MIędzynarodowych o wydanych zezwoleniach I dokonanych zatopieniach
Rozdział 3a. Postępowanie z wodami balastowymi I osadami
Art. 20a. Wyłączenie stosowania przepisów konwencji bwm
Art. 20b. Zrzut do morza wóD balastowych niespełniających wymogów konwencji bwm
Art. 20c. Wyłączenie stosowania załącznika do konwencji bwm
Art. 20d. Zwolnienie w zakresie wymogów konwencji bwm
Art. 20e. Obowiązki podmiotu dokonującego czyszczenia lub naprawy zbiorników wóD balastowych
Rozdział 4. Zwalczanie zanieczyszczeń morza I współpraca MIędzynarodowa w tym zakresie
Art. 22. Współpraca MIędzynarodowa w zakresie zwalczania zanieczyszczeń morza
Art. 23. Obowiązek przekazania informacji o zanieczyszczeniu
Art. 23a. Morska służba poszukiwania I ratownictwa
Art. 23b. Plany zwalczania zagrożeń I zanieczyszczeń wóD portowych
Art. 24. Rozporządzenie w sprawie organizacji zwalczania zagrożeń I zanieczyszczeń na morzu
Rozdział 5. Nadzór nad statkami
Art. 26. Uprawnienia nadzorcze dyrektora urzędu morskiego
Art. 27. Uprawnienia dyrektora urzędu morskiego
Art. 28. Inspekcja statku o przynależnośCI do państwa strony konwencji marpol
Art. 28a. Postępowanie w razie negatywnego wyniku inspekcji
Rozdział 6. Zasady postępowania dyrektora urzędu morskiego
Art. 29. Przesłanki wszczęcia postępowania w odniesieniu do statku
Art. 31. Przesłanki wszczęcia postępowania w odniesieniu do statku o obcej przynależnośCI
Art. 33. Obowiązki informacyjne dyrektora urzędu morskiego
Art. 34. Obowiązki dyrektora urzędu morskiego w toku postępowania o naruszenie postanowień ustawy
Art. 34b. Nakaz opuszczenia portu przez statek o obcej przynależnośCI
Art. 34c. Przekazanie kopii decyzji kończącej postępowanie
Art. 35. Odesłanie do przepisów kodeksu postępowania administracyjnego
Art. 35a. Odpowiedzialność karna za usuwanie ze statku szkodliwych substancji ciekłych
Art. 36. Kara pieniężna dla armatora za zanieczyszczenia środowiska morskiego
Art. 36a. Kara pieniężna dla armatora za niewykonywanie obowiązków przewidzianych w ustawie
Art. 36aa. Kary pieniężne dla armatora za naruszenie przepisów ustawy I rozporządzenia
Art. 36b. Kara pieniężna dla załadowcy za brak deklaracji o towarach niebezpiecznych
Art. 36c. Kara pieniężna dla dostawcy paliwa dla statku
Art. 37. Kara pieniężna dla członków załogi statku za naruszenie przepisów ustawy
Art. 37a. Kara pieniężna za naruszenie przepisów ue
Art. 37b. Kara pieniężna za nieprzestrzeganie warunków zwolnienia określonych w konwencji bwm
Art. 38a. Wyłączenie odpowiedzialnośCI armatora
Rozdział 8. Zmiany w przepisach obowiązujących I przepisy końcowe
Art. 39. Zmiana ustawy - prawo wodne
Art. 40. Zmiana ustawy o obszarach morskich rzeczypospolitej polskiej I administracji morskiej