1. Państwa-Strony uznają prawo każdego dziecka podejrzanego, oskarżonego bądź uznanego winnym pogwałcenia prawa karnego do traktowania w sposób sprzyjający poczuciu godności i wartości dziecka, które umacnia w nim poszanowanie podstawowych praw i wolności innych osób oraz uwzględnia wiek dziecka i celowość sprzyjania jego reintegracji dla podjęcia przez nie konstruktywnej roli w społeczeństwie.
2. W tym celu, a także uwzględniając odpowiednie postanowienia dokumentów międzynarodowych, Państwa-Strony zapewnią w szczególności:
a) aby żadne dziecko nie było podejrzane, oskarżane bądź uznawane winnym pogwałcenia prawa karnego poprzez działanie lub zaniechanie, które nie było zabronione przez prawo wewnętrzne bądź międzynarodowe w momencie jego dokonania;
b) każdemu dziecku, które podejrzewa się, oskarża lub uznaje winnym pogwałcenia prawa karnego, przynajmniej następujące gwarancje:
i) przyznanie domniemania niewinności do chwili udowodnienia winy zgodnie z prawem;
ii) niezwłoczne bezpośrednie poinformowanie go o stawianych mu zarzutach lub, w odpowiednich przypadkach, za pośrednictwem jego rodziców albo opiekuna prawnego oraz zapewnienie prawnej lub innej pomocy w przygotowaniu i prezentowaniu jego obrony;
iii) rozpatrzenie sprawy bez zwłoki i przez niezawisłą i bezstronną władzę bądź organ sądowy w uczciwym procesie, przeprowadzonym zgodnie z prawem, zabezpieczeniem prawnej lub innej właściwej pomocy oraz w obecności jego rodziców lub opiekunów prawnych, jeśli tylko nie będzie to uważane za niezgodne z najwyższym interesem dziecka z uwagi na jego wiek lub sytuację;
iv) niestosowanie przymusu do składania zeznań lub przyznania się do winy; przesłuchiwanie świadków ze strony przeciwnej i równoprawne uczestniczenie w przesłuchiwaniu świadków w jego imieniu;
v) w przypadku uznania winnym pogwałcenia prawa karnego, posiadanie prawa odwołania się od tego orzeczenia oraz innych związanych z nim środków do wyższej, kompetentnej, niezawisłej i bezstronnej władzy lub organu sądowego, zgodnie z prawem;
vi) zapewnienie bezpłatnej pomocy tłumacza, jeśli dziecko nie rozumie bądź nie mówi w danym języku;
vii) pełne poszanowanie spraw z zakresu życia osobistego we wszystkich etapach procesowych.3. Państwa-Strony będą sprzyjały tworzeniu praw, procedur organów oraz instytucji odnoszących się specjalnie do dzieci podejrzanych, oskarżonych bądź uznawanych winnymi pogwałcenia prawa karnego, a w szczególności:
a) ustanowieniu minimalnej granicy wieku, poniżej której dzieci będą posiadały domniemanie niezdolności do naruszenia prawa karnego;
b) w przypadku gdy jest to właściwe i celowe, stosowaniu innych środków postępowania z takimi dziećmi, bez uciekania się do postępowania sądowego, pod warunkiem pełnego poszanowania praw człowieka i gwarancji prawnych.4. Różnorodność przedsięwzięć, takich jak opieka, poradnictwo, nadzór, probacja, umieszczenie w rodzinie zastępczej, programy edukacyjne i szkolenia zawodowego, oraz inne rozwiązania alternatywne do opieki instytucjonalnej będą dostępne dla zapewnienia właściwego postępowania z dziećmi, w sposób właściwy dla ich dobra, a także proporcjonalny zarówno w stosunku do okoliczności, jak i do popełnionego wykroczenia.
Struktura Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez zgromadzenie ogólne narodów zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r
Art. 1. Dziecko w rozumieniu konwencji
Art. 3. Obowiązek zapewnienia dziecku ochrony I opieki
Art. 4. Realizacja postanowień konwencji
Art. 5. Poszanowanie praw I obowiązków rodziny
Art. 6. Prawo do życia I rozwoju
Art. 8. Prawo do zachowania tożsamośCI
Art. 9. Prawo do wychowywania w rodzinie I kontaktów z rodzicami
Art. 10. Prawo do połączenia z rodziną
Art. 11. Zwalczanie nielegalnego transferu dzieci I ich nielegalnego wywozu za granicę
Art. 12. Prawo do wyrażania własnych pogląDów I występowania we własnych sprawach
Art. 13. Prawo do swobodnej wypowiedzi
Art. 14. Prawo do swobody myśLI, sumienia I wyznania
Art. 15. Prawo zrzeszania się I zgromadzeń w celach pokojowych
Art. 16. Prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego I domowego
Art. 18. Odpowiedzialność za wychowanie I rozwój dziecka
Art. 19. Prawo do wolnośCI od przemocy
Art. 22. Ochrona I pomoc humanitarna
Art. 23. Prawa dziecka niepełnosprawnego
Art. 24. Prawo do ochrony zdrowia
Art. 25. Prawa dziecka umieszczonego w zakładzie w celach opieki, ochrony bąDź leczenia
Art. 26. Prawo do zabezpieczenia społecznego
Art. 27. Prawo do odpowiedniego poziomu życia
Art. 29. Ukierunkowanie nauki dziecka
Art. 30. Prawa dziecka należącego do mniejszośCI etnicznych, religijnych lub językowych
Art. 31. Prawo do wypoczynku I czasu wolnego
Art. 32. Prawo do ochrony przed wyzyskiem ekonomicznym
Art. 33. Ochrona przed narkotykami I substancjami psychotropowymi
Art. 34. Ochrona przed wyzyskiem seksualnym
Art. 35. Przeciwdziałanie uprowadzeniom, sprzedaży lub handlowi dziećMI
Art. 36. Obrona przed innymi formami wyzysku
Art. 37. Ochrona przed torturowaniem, poniżającym traktowaniem lub karaniem
Art. 39. Rehabilitacja I reintegracja
Art. 40. Prawa dziecka podejrzanego, oskarżonego lub uznanego winnym pogwałcenia prawa karnego
Art. 41. Konwencja a postanowienia innych aktów
Art. 42. Rozpowszechnianie informacji o konwencji
Art. 44. Sprawozdania z realizacji konwencji
Art. 45. Współpraca w realizacji konwencji
Art. 47. Ratyfikacja konwencji
Art. 48. Przystąpienie do konwencji
Art. 49. Wejście konwencji w życie
Art. 50. Poprawki do konwencji
Art. 51. Zastrzeżenia do konwencji
Art. 52. Wypowiedzenie konwencji